Luister maar

Jeuh S10 heeft een nieuw album maar we hebben een hekel aan antisemitisme dus jammer dan. Wel alhier besproken: de nieuwe David Ramirez. Deze man uit Austin Texas is een ongelooflijke koning met een stem als een droom en werkelijk fenomenale LIVE clipjes, zoals het majestueuze Wachting From a Distance en het betoverende Lover Will You Lead Me. Welnu, hij heeft een nieuwe plaat, All The Not So Gentle Reminders, en het is sowieso goed. Eigenlijk moet je 'm zien in een dampende club ergens in Texas of Tennessee, alleen hebben wij hier geen poppodia met rauwe randjes - of het moet Vera in Groningen zijn. 14 mei staat Ramirez - met de ook fantastische Noah Gundersen - in Tivoli (Utrecht) in de Hertz. Met ZITPLAATSEN. Ook te zien: Eindhoven 15 mei, Leiden 30 mei. Meer nieuwe muziek: Cradle of Filth, My Morning Jacket & meerrrr.

Luister dan, in Het StamCafé

Charley Crockett - een van de sterren in country/americana hoek - knalt er ieder jaar weer een of meerdere fantastische countryplaten uit en daarmee is-ie een soort Rheinmetall-fabriek voor zware Duitse wapens met een productie zó hoog dat het bijna niet meer bij te houden is. Dat is in het geval van Charley Crockett helemaal niet erg, want hij heeft een pen als een winnaar en een met honingwhiskey gesmeerde stem uit de een stoffige hemel. Pure en keiharde country, lekker voor op de weg enzo, als u in uw F150 naar Dallas tu... in uw Kia EV naar Dalfsen tuft. Meer nieuwe muziek: Steven Wilson, Clipping en een heleboel kutzooi.

En meerrrr... in het vrolijk bouncende StamCafé

WIE is op dit moment de beste singer-songwriter ter wereld en HOE scoort deze persoon op de Schaal van Bob Dylan? Om met het laatste te beginnen: op de Schaal van Bob Dylan scoren ze altijd laag: Jake Bugg, Conor Oberst, Ben Howard, Father John Misty, Sam Fender, Tallest Man, Kevin Morby, Paolo Nutini, Kurt Vile, Michael Kiwanuka, enzovoorts. Ook niet de nieuwe Bob Dylan is Jason Isbell, die mogelijk wél de beste allround singer-songwriter van het moment is. U kent 'm als onderdeel van de Drive-by Truckers, met z'n begeleidingsband The 400 Unit (van die prachtige hit If We Were Vampires) en nu ook helemaal solo, zonder z'n band, met z'n nieuwe plaat Foxes in the Snow. Helemaal akoestisch, kaal, alleen een dijk van een stem en een Martin 0-17 uit 1940. Tikkeltje Blood on the Tracks door de breuk van Isbell met zijn vrouw Amanda Shires. Voor het hardere werk is er ook een nieuwe Bob Mould, fluitcrack van Jethro Tull en weer een flink robbertje metal. Doei.

Luister

Deze Neil Young is de mooiste Neil Young: als hij weer ergens een oude niet-uitgegeven plaat uit de archiefkast ropt, zoals het in 2017 uitgegeven Hitchhiker (uit 1976), en Homegrown uit 2020, een mythische plaat die gepland was voor 1975, maar destijds voorrang moest verlenen aan Youngs meesterwerk Tonight's the Night. Nu is er Oceanside Countryside, alleen te verkrijgen op lp, waarbij Oceanside slaat op opnames in Florida en Countryside slaat op opnames in Nashville. De boel is opgenomen in 1977, verscheen ten dele eerder al op Hawks & Doves en Archives Vol III. Neil zelf: "This analogue original album, recorded in 1977, was unreleased at the time. These songs are the original mixes done at the time of the recordings. I sang the vocals and played the instruments on Oceanside, in Florida at Triad studios and Malibu, at Indigo studio. I sang the vocals and recorded with my great band of friends at Crazy Mama’s in Nashville on Countryside." Meer nieuwe muziek deze week: wat folk, wat gedoe, wat onzin en een lading metal.

Luister

Franz Ferdinand is de schaamluis van de internationale popmuziek, maar wel een schaamluis waar je slechts op bepaalde momenten last van hebt - op een vrijdag in augustus, bijvoorbeeld. De muziek van Franz Ferdinand is extreem middle of the road vervelend maar wordt bizar genoeg door best veel mensen leuk gevonden, en de goddelijke rest komt die hysterische discopunk dubbel & dwars de strot uit als ze voor de tachtigste keer in successie op Lowlands staan te jengelen. Definitief verkracht werd Franz Ferdinand toen 3FM grafnummer Take Me Out als een candiru voortdurend in je pisbuis schoof. En nu is er een nieuw album, The Human Fear, met meer van dezelfde shit als altijd. Mocht u daar nou in geïnteresseerd zijn is de plaat hier te koop. Meer gloednieuwe muziek zo na de jaarwisseling: de lo-fi trancemuziek van Ethel Cain (tof), Ringo Starr (afgrijselijk) en meerrrr na de klik.

Snoopy

Hij is natuurlijk niet meer dan een keiharde karikatuur, onze Snoop Dogg, die eigenlijk Calvin Cordozar Broadus heet. Trekt volle zalen omdat hij vroeger een van de eindbazen van het spelletje was, maar dat is hij natuurlijk allang niet meer, met J. Cole, Kendrick, Drake en al die anderen. Tegenwoordig is Snoop vooral professioneel blower en professioneel beroemdheid, een figuur om wie iedereen lekker hard kan lachen als hij weer van die poeplollige dierenfilmpjes inspreekt, of als hij weer in het nieuws is omdat hij dingen doet die beroemdheden doen. Hi hi hi ik wil in MasterChef hi hi hi ja maat, heel erg gangster. Een Amerikaanse Ferri Somogyi, met alleen maar goede tijden. Tussendoor rapt-ie nog een beetje: Missionary, z'n twintigste. Van al die shit die hij hiervoor draaide kun je minstens de helft wegpleuren, maar deze is gelukkig wel weer interessant, want hij werkt voor het eerst sinds z'n debuut Doggystyle (1993) weer samen met Dr. Dre. Vermakelijk ook de samenwerking met Sting, maar verder moet-ie maar eens stoppen met die softdrugs. GeenStijl oordeelt: drie van de vijf wietjes 🌿🌿🌿

Een: winnaar

Weinig nieuwe muziek deze vrijdag in verband met Black Friday en strategische planning richting de feestdagen enzo, maar toch één fijne lading zonneschijn: van Sticks, die eigenlijk Junte Uiterwijk heet. Onofficieel burgemeester van Zwolle, flowkoning, woordkunstenaar en ongekend talent, die ook gewoon een volwassen publiek in plaats van alleen maar gierende meiden van dertien aanspreekt. Er is echt helemaal niemand die jaar in jaar uit op allerlei manieren en in allerlei formaties alle grote tenten op de festivals laat ontploffen met polderrap, behalve deze knakker. Laat u niks wijsmaken door Lil Autodeurtje en die gozer die met de dochter van Ronald de Boer knalde. De Nederlandse rapgame wordt gerund door Sticks, die een nieuw album uitbrengt met samenwerkingen met de fenomenale winnaar Rico, Fakkelbrigade en Kubus. Het gaat over het verlies van z'n moeder 'en het verwerken daarvan'. Gaat dat zien gaat dat zien makkers. Jawel.

Luister

Verreweg de gaafste en muzikaal interessante gast van de Lage Landen: Maarten Devoldere, die al geweldig is als Balthazar maar nog veel geweldiger is als Warhaus. Het nummer Love's A Stranger is een regelrechte klassieker, de plaat Ha Ha Heartbreak fantastisch, en nu heeft-ie weer een nieuwe plaat: Karaoke Moon. Het wordt echt steeds beter en broeieriger en gaver met deze gast, al is het misschien ook omdat we hem in Nederland wat minder zien - de Directisering van figuren in de polderpop is echt niet te harden. Verder nog veel meer toffe nieuwe muziek deze week en dat heeft allemaal te maken met de naderende feestdagen: Marilyn Manson, Father John Misty, Coward Brothers (= Elvis Costello & T-Bone Burnett), Michael Kiwanuka en meerrrrr.

Luister

(In Den Haag zijn ze lekker aan het eten/wachten op Omtzigt, dus is er tijd voor: MUZIEK)

De nieuwe Linkin Park is vandaag uit en niet dat we niet naar vrouwen luisteren - doen we thuis namelijk ook heel goed - maar Linkin Park was Chester Bennington, nee, Linkin Park ís Chester Bennington. We slaan helaas over. Dan een waardigere reden om muziek te luisteren. In de stijlloze mail: "Vorig jaar overleed onze reaguurder Asteroid aka Tony Leeuwenburg, aka Tony Slug. Hij vertelde geregeld over rockers waar hij mee gespeeld heeft en bleek dus een grote naam in de scene van punk en garagerock. In het café heeft hij verteld met een groot project bezig te zijn, helaas overleed hij aan kanker. Het materiaal was grotendeels klaar en is als Tribute uitgegeven." Werd ook al over gepraat in dit topic destijds - Tony Slug was (en is nog steeds) een icoon in het wereldje. Als punk- en hardcorepionier bij Nitwitz en BGK, met garagerock supergroup The Hydromatics tot aan z'n eigen projecten Loveslug en The Tony Slug Experience. Punkrock was onze eerste grote liefde - en Tony Slugs laatste. Weliswaar is de plaat een paar maanden oud, maar niet minder rockend. Rock in Heaven, Tony. Meer nieuwe muziek na de klik.

En meerrrrrr heerlijke herrie in muzikaal StamCafé

Vorige week gemist maar vandaag dan toch: prachtige nieuwe muziek van extreme koning Mount Eerie, alias Phil Elverum, bekend van het verdrietigste album ooit: A Crow Looked at Me. Minimalistische lo-fi, geschreven over de dood van zijn vrouw, in de kamer waar ze stierf, op haar instrumenten, en alles is janken en verdrietig en driewerf kudt en leefde ze nog maar en had ik maar dit en dat gedaan. En nu de boel toch in de fik staat is er Night Palace, een knetterdikke dubbelaar, waar plots weer ruimte is voor hoop. Jank uw ogen eruit, koop die knakker. Ook plots uit: The Cure, ook al vorige week. Is er déze week dan nog een beetje opbeurende muziek na deze nacht van de Jodenhaat? Nee hoor!
NB: Heeft u wel verstand van muziek maar lukt het u niet te reaguren onder dit topic. Dat kan kloppen: StamCafé is Premium Only want wel zo gezellig. KOM OOK BINNEN.